Ιστορία Β' Γυμνασίου - Η κρίση και οι απώλειες της αυτοκρατορίας κατά τον 11ο αιώνα (1025-1081)

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Όταν πέθανε ο Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος, το Βυζάντιο ήταν μια παγκόσμια δύναμη με ευρύτερο διεθνή ρόλο. Ωστόσο σύντομα φάνηκαν τα πρώτα προβλήματα 

·         Η ψευδαίσθηση ότι είχε εξασφαλιστεί η διαρκής ειρήνη, οδήγησε τους Βυζαντινούς σε μέτρα αποστρατιωτικοποίησης :                                                                                         α) παραμέλησαν το στόλο                                                                                                     β) διέλυσαν σταδιακά τα θέματα και τους θεματικούς στρατούς                                          γ) αντικατέστησαν την υποχρεωτική θητεία μ’ ένα φόρο που χρησιμοποιήθηκε για τους μισθούς ξένων μισθοφόρων                                                                                                   δ) χρησιμοποίησαν πολλούς ξένους σε ανώτερες θέσεις

·         Η επιβολή νέων φόρων οδήγησε σε ταραχές και εξεγέρσεις των επαρχιακών αγροτικών πληθυσμών

·         Η πολιτική αστάθεια (γύρω στα 1060) ενίσχυσε την αίσθηση ότι η αυτοκρατορία είχε μπει σε γενικευμένη κρίση.

 

ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ

Νέοι εχθροί άρχισαν να απειλούν την αυτοκρατορία :

• ΟΙ ΣΕΛΤΖΟΥΚΟΙ : τουρκικό φύλο που στη μάχη του Ματζικέρτ (1071) συνέτριψαν τα μισθοφορικά στρατεύματα των Βυζαντινών πιάνοντας αιχμάλωτο στη μάχη τον ίδιο τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ’ Διογένη.
• ΟΙ ΝΟΡΜΑΝΔΟΙ : λαός σκανδιναβικής καταγωγής που αφαίρεσε από το Βυζάντιο τις ιταλικές κτήσεις του. Το 1071 έπεσε στα χέρια των Νορμανδών το Μπάρι (το τελευταίο βυζαντινό οχυρό στην Ιταλία). Έτσι τελείωσε η ιστορία της Βυζαντινής Ιταλίας.
• ΟΙ ΟΥΓΓΡΟΙ και ΟΙ ΣΕΡΒΟΙ ήταν επικίνδυνοι αντίπαλοι στα βόρεια σύνορα του Βυζαντίου.

 Επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης